"Umawiają spotkania z synami różnych znajomych, których ja nawet na oczy nie widziałam. Nie mam ochoty na randki w ciemno. Sama chcę decydować o tym, z kim się spotykam i z kim się zwiążę. Niestety, oni wciąż naciskają i przez to popełniłam błąd. Jeden raz zgodziłam się na takie zaaranżowane spotkanie" — pisze Anna, która wkrótce kończy 30 lat i to największy problem dla jej rodziny. "Lepił się do mnie jak miś do miodu. Cały czas próbował obejmować, stawiając mnie w bardzo niezręcznej sytuacji" — wspomina drugą aranżowaną randkę Anna "Teoretycznie wystarczy spławić faceta i powiedzieć rodzicom, że to moje życie. Żeby to było takie proste! Mam wrażenie, że oni wszyscy spiskują przeciwko mnie" — martwi się kobieta "Jeśli spełnisz oczekiwania rodziców, to będziesz czuła dyskomfort i nie będziesz zadowolona. Z drugiej strony, mówiąc im jasno, że tego nie chcesz, rodzice mogą się obrazić" — tłumaczy psycholożka. Jak zatem postąpić? Więcej porad znajdziesz na stronie głównej Tekst został opublikowany w ramach cyklu "Sympatia radzi", w którym wraz z psychologami udzielamy porad związanych z relacjami i miłością. Masz problem? Napisz: redakcja@ Oto list Anny: Byłam w kilku związkach, ale żaden nie okazał się tym na zawsze. Ten ostatni zakończyłam rok temu. Było ciężko, ale sama dokonałam wyboru i pogodziłam się z nim. Gorzej natomiast z moimi rodzicami… Mam prawie 30 lat, dla nich jestem starą panną, której kończy się czas. Bo przecież oni w moim wieku mieli już 10-letnią córkę, własne mieszkanie, własne życie. A ja znów sama i bez perspektyw na męża. Co gorsze, próbują mnie na siłę swatać. Umawiają spotkania z synami różnych znajomych, których ja nawet na oczy nie widziałam. Nie mam ochoty na randki w ciemno. Sama chcę decydować o tym, z kim się spotykam i z kim się zwiążę. Niestety, oni wciąż naciskają i przez to popełniłam błąd. Jeden raz zgodziłam się na takie zaaranżowane spotkanie. Rodzice tamtego chłopaka przekazali mi jego zdjęcia i zrobili najlepszą na świecie reklamę. Dla świętego spokoju poszłam na randkę. Chłopak okazał się bardzo sympatyczny, kulturalny, fajnie nam się gadało. Po jakimś czasie znów się spotkaliśmy. I wtedy nastąpiła spora zmiana w jego zachowaniu. Lepił się do mnie jak miś do miodu. Cały czas próbował obejmować, stawiając mnie w bardzo niezręcznej sytuacji. Co więcej, widzę człowieka drugi raz w życiu, a on się zabiera do całowania, bardzo nieporadnie zresztą. Gdy dałam mu do zrozumienia, że to dla mnie za szybko, dziwił się i robił dalsze podchody. Zupełnie mnie to do niego zniechęciło. Co on sobie wyobraża? Niestety, dla moich bliskich, skoro spotkałam się z nim AŻ dwa razy, to już sygnał, że znów mam chłopaka, ba, kandydata na męża! On chyba też tak myśli, sądząc po jego zachowaniu. To dla mnie strasznie trudna sytuacja, choć może niektórym wydaje się prosta. Teoretycznie wystarczy spławić faceta i powiedzieć rodzicom, że to moje życie. Żeby to było takie proste! Mam wrażenie, że oni wszyscy "spiskują" przeciwko mnie i będą robić wszystko, żebym się w końcu ugięła. A ja nie chcę go więcej widzieć na oczy. Nikt nie zrozumie mojej sytuacji, póki sam się w niej nie znajdzie. Dodam tylko, że mieszkam z rodzicami, więc trudno mi ograniczyć spotkania czy rozmowy z nimi. Można powiedzieć, że wciąż nade mną stoją i suszą mi głowę… Może Pani mnie zrozumie i spróbuje mi pomóc znaleźć sposób na wyjście z całej sytuacji? Anna Odpowiedź psycholog Marty Sałatowskiej: Faktycznie, twoja sytuacja jest dosyć skomplikowana. Można by powiedzieć, że jesteś pomiędzy młotem a kowadłem. Z jednej strony są rodzice i ich oczekiwania wobec ciebie — ich dziecka, a z drugiej strony twoje potrzeby i pragnienia. Rodzice oczekują od ciebie, że jak najszybciej zwiążesz się z kimś i wyjdziesz za mąż. Najlepiej z chłopakiem, z którym się ostatnio spotykałaś. Ty za to potrzebujesz poczekać, aż trafisz na kogoś odpowiedniego i wcale nie chcesz się spieszyć. Czy musisz robić to, czego oczekują rodzice? Większość z nas chce być dobrą córką, synem, by rodzice byli z nas zadowoleni. Co może się stać, jeśli nie spełnisz oczekiwań rodziców, spławisz adoratora? Mogą się obrazić, zezłościć, będą zawiedzeni, rozczarowani swoją córką. Tym, że jest samotna, a oni nie mają perspektyw na wnuki. To trudne, gdy rodzice nie są zadowoleni, co więcej rozczarowani nami. Taka sytuacja często prowadzi do tego, że osoba ulega oczekiwaniom rodziny, chociaż wcale nie ma na to ochoty. Tak, jak ty uległaś i spotkałaś się z tym chłopakiem. Czy to rozwiązało sytuację? Nie, pojawiły się nowe problemy. Czy żeby spełnić oczekiwania rodziców, zwiążesz się z kimś, kto cię wcale nie interesuje? Czy na pewno twoi rodzice chcieliby, żebyś robiła coś wbrew sobie? Czy to by było najlepsze rozwiązanie tej sytuacji? Spełnianie cudzych oczekiwań to problem, który dotyczy naszych granic, naszego wewnętrznego terytorium. Każdy człowiek ma swoje psychologiczne granice, których naruszenie budzi dyskomfort. Kiedy ktoś oczekuje od nas za wiele lub tego, czego nie chcemy, budzi to w nas złość – emocję, która informuje nas, że nasze granice są zagrożone. Granice naszego terytorium można jasno określać komunikując, co chcemy i możemy zrobić, a czego nie. Można używać zwrotów: "nie zgadzam się", "nie chcę", "nie będę tego słuchać". Ważne, by mówić o sobie, o tym, czego potrzebujesz i czego chcesz. Jeśli spełnisz oczekiwania rodziców, to będziesz czuła dyskomfort i nie będziesz zadowolona. Z drugiej strony, mówiąc im jasno, że tego nie chcesz, rodzice mogą się obrazić. Nie ma więc idealnego rozwiązania. W każdym przypadku będzie coś źle. Tylko od ciebie zależy, jak postąpisz. Jeśli nie ulegniesz presji rodziców, będziesz przynajmniej zadowolona, że nie robisz czegoś wbrew sobie. Jesteś dorosła i masz prawo decydować sama o osobie. Ty najlepiej wiesz, czego potrzebujesz. Nawet jeśli mieszkasz z rodzicami, to nie znaczy, że masz spełniać ich wszystkie oczekiwania. W końcu czyj to problem, że twoi rodzice chcą, byś nie była samotna? Ich, ty nie musisz w związku z tym nic robić. Oni mogą chcieć, ale nie mogą decydować za ciebie. Z drugiej strony to ich problem, jak zareagują, jeśli powiesz im, że nie chcesz się spotykać z tym chłopakiem ani żadnym innym synem ich znajomych. Mogą się obrazić, czuć się urażeni, zezłościć się. Mogą również cię zrozumieć i zaakceptować twoją decyzję. Nie masz wpływu na to, jak zareagują, ich reakcja zależy tylko od nich samych Pamiętaj, każdy ma prawo do bronienia własnych granic. To, że są to twoi rodzice nie znaczy, że nie możesz im ich wyznaczać. Kiedy raz określisz swoje granice, łatwiej będzie ci bronić ich następnym razem. *** "Żagle" to pracownia psychologiczna prowadzona przez profesjonalistów, psychologów, psychoterapeutów, socjoterapeutów i pedagogów z wieloletnim doświadczeniem w pracy terapeutycznej indywidualnej i grupowej. Wykorzystuje metody wielu podejść psychoterapeutycznych. W ofercie pracowni jest psychoterapia, warsztaty psychologiczne, treningi umiejętności miękkich oraz szkolenia dla firm i instytucji. Mowa ciała na randce [INFOGRAFIKA] - / Źródło: